از سال های دبیرستان به یاد داریم که طبق قانون دوم نیوتن نیروی وارده بر هر جسم برابر جرم آن جسم ضربدر شتاب است. این معادله را شاید بتوان اساس طراحی شتابنگارها و رمز نیاز به آنها بشمار آورد. اگر زمین لرزه ای در گوشه ای از دنیا روی دهد تمامی ایستگاه های زلزله نگاری کما بیش ( با تفاوت اندکی ) یک بزرگا به آن نسبت می دهند که معمولا بر طبق واحد شناخته شده ریشتر است. ولی ما در مهندسی زلزله به مفهوم برداری و کاربردی دیگری هم نیاز داریم و آن شتاب حاصل از یک زمین لرزه است. زلزله ای که در گوشه ای از دنیا رخ داده ( ولو زمین لرزه ای سترگ و دهشتناک ) هیچگونه اثر و نیروئی در گوشه دیگر دنیا نمی گذارد چرا که نیروی زلزله با شتاب آن سنجیده می شود و چون شتاب برداری است که به فاصله وابسته است با بیشتر شدن فاصله شتاب هم به صفر میل می کند و لذا ما اصلا آن زلزله مهیب را حتی حس نمی کنیم. بنابراین پارامتر شتاب حاصل از زلزله مولفه بسیار مهم و کاربردی است که ما بدان نیاز داریم. برای سنجش شتاب ایستگاه های شتابنگاری را لازم داریم که خوشبختانه از این نظر کشور ما جزء سه کشور اول دنیا از نظر تعداد استگاه های شتابنگاری است( شکل پائین ) ؛
در مورد شبکه شتابنگاری کشور نیز می توان به سایت مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن بخش شتابنگاری مراجعه نمود. همچنین می توانید فایل پی دی اف مربوط به شبکه شتابنگاری را برگیرید؛
